Ez dadila eguzkia sartu

Ohe ertzean eseri eta mindutako belaunburua igurtzi zuen Kepak. Arnasa sakon hartu eta begiak itxi zituen. Mundua zulora amiltzen ari zen, eta bera jolasean. Fruitu jakinik gabeko borroka ergelean, herritik urrun. Etxera itzultzeko bidea gero eta meharragoa eta estuagoa bihurtzen ari zitzaiola ere konturatzen zen, denak konturatzen ziren. Baina alferreko denbora-pasan aritzearen sentipena zen gehi...